«آندره آرزومانیان» هشت بعد از مدتها مبارزه با بیماری «سرطان مغز استخوان» در سنِ ۵۶ سالگی به آرامشِ ابدی رسید. او ۴۰ سال از عمرِ خویش را «پیانو» نواخت؛ بسیاری او را یکی از نوابغ نوازندگی پیانو در ایران میدانند. «آرزومانیان» تکنیکِ خاصِ خود را در نوازندگی پیانو داشت و سبکِ انگشتگذاریاش نیز منحصر به فرد بود. «آرزومانیان» همچنین به عنوان نوازنده در بسیاری از موسیقی فیلمها چون: از جمله از کرخه تا راین، بوی پیراهن یوسف، آخرین پرواز، من ترانه پانزده سال دارم، زن امروز و بی تو هرگز، تیغ و ابریشم، ماهی،شیخون، بهترین بابای دنیا نیز نواخت.
به قولِ «مسعود کیمیایی» که خود نیز نوازندهی پیانوست، آرزومانیان همیشه در ملودی تاثیر خود را میگذاشت و قطعه را برجسته میکرد. او در آخرین سالهای حیاتِ خویش همراه با «بابک شهرکی»، آلبوم «آخرین آوازِ عشق» را نواختند؛ این اثر ده سال پس از ضبط و در پنجمین سالگرد فوت این پیانیستِ فقید منتشر شد.
هشت سال بعد از مرگ، او همچنان آثار منتشر نشدهای دارد که از جملهی آن میتوان به اثری همراه با «فرهاد مهراد» اشاره کرد.