تاریخچه موسیقی کودک(۲)

ﮐﻮﺩﯾﺪ ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ : ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ در مطلب هفته گذشته ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻭ ﯾﮏ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﻭﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۷ “ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ” ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ۳ ﺗﺎ ۷ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺎﺳﯿﺲ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ، ﺁﺭﺍﺀ ﻧﻈﺮﺍﺕ ” ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ” ﺍﺻﻼ ” ﻣﻮﺳﯿﻘﯿﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﯾﻨﺪ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻞ ﻓﻌﺎﻟﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﯾﻨﺪ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ . ﮐﻮﺩﮎ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺋﻤﺎ ” ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺪﺍﻭﻣﯽ ﺭﺍ ﭘﯽ ﺭﯾﺰﯼ ﮐﻨﯿﻢ، ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ . ﭘﺲ ﺭﻭﺵ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺁﮔﯿﺮﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺍﻭ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻭ
ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﻫﻤﮕﯽ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﻫﯿﭻ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﺑﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺎﻡ ﺑﻪ ﮔﺎﻡ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺳﻌﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ. ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻮﺳﯿﻘﯿﺪﺍﻧﺶ ” ﻣﺎﭼﺮﻭﻧﯽ ” ‏( Maccriaronni ‏) ﺍﺳﺎﺱ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺩﺭﮎ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ. ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺻﺪﺍ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺩﻗﯿﻖ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﻫﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﭘﺎﯾﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎﯼ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻭ ﻏﯿﺮ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ . ﯾﻌﻨﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ . ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ﺣﺎﺋﺰ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺍﺳﺖ، ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺭﯾﺘﻤﯿﮏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﯿﺰ ” ﻣﺎﭼﺮﻭﻧﯽ ” ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﯿﺎﻧﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺧﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﻬﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ.
ﻋﻠﯽ ﺭﻏﻢ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ. ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺗﺶ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺳﻮﺭﯼ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : ” ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ! ؟