درک موسیقی ذاتی است..!

درک موسیقایی با توانایی شناختی ارتباط دارد و بنابراین انسان می تواند نت ها، ریتم و هارمونی را رمزگشایی کند و عناصر دنباله داری را که ساختارهای سلسله مراتبی که بیانات احساسی و معنایی را شکل می دهند پردازش کند.

هرچند این فرایند بسیار پیچیده است، باوجود این دیده می شود که حتی در نخستین روزهای تولد نیز نوزادان به شدت نسبت به اطلاعات موسیقایی حساس هستند و نسبت به ریتمها و هارمونیها از خود واکنش می دهند.

تشخیص لحن و ریتم، هارمونی و ناموزونی، فاصله و طول زمان نتها و اشعار برای درک یک قطعه موسیقی ضروری هستند و به نظر می رسد که درک این عناصر پیچیده بر روی یادگیری اولیه زبان گفتاری به ویژه بر روی ریتم و آهنگ واژگان اثر می گذارند و اطلاعات مهمی را برای شناسایی هجاها، کلمات و جملات ارائه می کنند.

تاکنون تحقیقات مهمی عرضه شده اند که ارتباط میان زبان گفتاری و درک موسیقایی را در نخستین سالهای زندگی تایید کرده اند اما درباره پایه های نورونی پردازش موسیقایی در نوزادان و کودکان بسیار کم سن اطلاعات زیادی در دسترس نبود به همین منظور اکنون گروهی از محققان ماکس پلانک آلمان با انجام بررسیهای جدیدی به نتایجی در این مورد دست یافتند این دانشمندان از رزونانس مغناطیسی برای اندازه گیری فعالیتهای مغزی نوزادان دو- سه روزه استفاده کردند، درحالی برای آنها قطعات موسیقی با آهنگ موسیقی غربی و نسخه های تغییر یافته ای از همان قطعات را پخش می کردند که در این نسخه ها آهنگ موسیقی تغییر کرده و یا ناموزون شده بود.

نتایج این تحقیقات نشان داد که گوش دادن به موسیقی اصلی، فعالیت منطقه ای در کورتکس شنوایی اولیه و قسمت فوقانی نیمکره راست نوزادان را برانگیخت، درحالی که با گوش دادن قطعات ناموزون تاحد چشمگیری از فعالیت این دو منطقه کاسته شد و در عوض به این قطعات تغییر یافته در کورتکس پیشانی پیشین چپ و در ساختارهای دستگاه لیمبیک مغز پاسخ داده شد.

براساس گزارش PNAS، به این ترتیب دانشمندان دریافتند که در نوزادان یک نیمکره تخصصی برای پردازش موسیقی وجود دارد و ساختار نورونی در پردازش موسیقی در نوزادان به صورت ذاتی نسبت به تغییرات آهنگها، هارمونیها و ناموزونیها بسیار حساس است.