در موسیقی، سلفژ (تلفظ فرانسوی) و سلفژیو (تلفظ ایتالیایی) یا سلفئو (تلفظ اسپانیایی) یک متد آموزش موسیقی است که برای آموزش pitch یا زیر و بمی و خوانندگی از روی نت بکار می رود. سلفژ در هر سطوح از آموزش موسیقی از تحصیلات اولیه تا سطوح پیشرفته دانشگاهی آموزش داده می شود.

بسیاری از متدهای آموزش موسیقی از سلفژ برای آموزش pitch، نت خوانی و خوانندگی استفاده می کنند که در این میان متد آموزش سلفژ کادالی بسیار قابل توجه است.

یادگیری سلفژ موسیقی دان را قادر به توانایی شنوایی یا شنیدن ذهنی نت های قطعه موسیقی ای می کند که آن ها را برای اولین بار دیده است و هرگز قبلا نشنیده است و سپس آن را با صدای بلند می تواند بخواند. یادگیری سلفژ همچنین تشخیص فواصل (پنج های کامل، ششم های مینور و …) را نیز بهبود می بخشد و فهم  موسیقی دان و خواننده را از تئوری موسیقی، قدرت می بخشد. سلفژ فرمی از نت خوانی (و وزن خوانی ) است که هر دو اصطلاح بجای یک دیگر هم استفاده می شوند.

تکنیک سلفژ بدین صورت است که به هر نت از یک گام، یک سیلاب مخصوص اختصاص داده می شود و سپس توالی نت ها برای خوانندگی متفاوت برای این سیلاب ها  تمرین می شود. توالی ها به آرامی پیچیده تر در فواصل و ریتم های مورد استفاده می شوند.
هفت سیلاب رایج برای این تمرین ها که در ایران، نت ها نیز به همین نام ها شناخته می شوند (دو، ر، می، فا، سل، لا، سی[تی نیز در بعضی از زبان ها گفته می شود]) هستند.

دو متد برای بکار بردن سلفژ است :

۱ ) نت دو ثابت که سیلاب ها همیشه به نت های خاصی اختصاص داده می شوند (برای مثال دو همیشه نت C در سیستم جهانی نت نویسی است)

۲ ) دو قابل انتقال که سیلاب ها به نت های مختلف بر اساس محتوای موسیقی اختصاص داده می شوند.

سبک آموزشی دو متحرک سلفژ

در دو متحرک یا سل فا تونیک، هر سیلاب با یک درجه گام مطابقت می کند. این روش مشابه تمرین گایدونیان برای اختصاص  به هر درجه از گام شش نتی یک نام سلفژ است و در کشورهای متحد المنافع، آلمانی زبان و آمریکا بسیار رایج است.

یک واریانت ویژه مهم از دو متحرک ولی متفاوت از بعضی از جوانب که در قرن نوزدهم توسط ساران ان گلور ابداع شد، سل-فا تونیک است.

در ایتالیا در سال ۱۹۷۲ روبرتو گویتره متد مشهور کانتار لجندو را ابداع کرد که مورد استفاده خوانندگان گروه کر و کودکان قرار گرفت.

مزیت فن تعلیم و آموزش سلفژ دو متحرک در توانایی آن برای کمک به فهم تئوریکال موسیقی است. در این روش، هنرجو مفاهیم ملودیک یا آکوردی را از طریق خواندن خود درک می کند. دو ثابت بسیار کاربردی تر برای نوازندگان ساز است و دو متحرک برای تئوریست ها و آهنگسازان بیشتر کاربردی است.

متد آموزش سلفژ دو ثابت

در دو ثابت هر سیلاب مطابق نام یک نت است. این سیستم مشابه سیستم نام گذاری نت رومان هاست. این سیلاب های سلفژ در امپراطوری رومان ها و کشورهای اسلاوی و بقیه کشورها بخصوص اسپانیایی زبان ها بکار برده می شد. در عمده زبان های رومان و اسلاوی، دو، ر، می، فا، سل، لا و سی برای نام گذاری نت های بر اساس حروف الفبای C و D و E و F و G و B در انگلیسی بکار می رود. برای یک گوینده بومی این زبان ها، سلفژ به سادگی خواندن نام این نت هاست که هر بمل یا دیز را به منظور حفظ ریتم حذف می کنند. این سیستم دو ثابت خوانده می شود و در اسپانیا، پرتغال، فرانسه، ایتالیا، بلژیک، رمانی و کشورهای آمریکای لاتین و فرانسوی زبان مانند کانادا و کشورهای بوسنی و هرزگوین، روسیه، صربستان، اکراین، بلغارستان، یونان، آلبانیا، ماسدونیا، لبنان، ترکیه، فلسطین و کشور عزیز ما ایران بکار می رود.