رضا یزدانی - وقتی که بیداری سخته

وقتی که بیداری سخته، تووی دنیای شلخته

تبر گرسنه چوب مهربون‌ترین درخته

وقتی این صدای مغرور، تووی واژه‌های مجبور

بغض پنهون ترانه‌ست، پشت یه درخت انگور

لااقل بذار بخوابم

وقتی که صدای جنگل، از توو کوچه های خلوت

وقتی می‌خورم به بن‌بست، توو دلم تنور و کور است

جز تو رویای تو رفتن، مگه راه دیگه‌ای هست

لااقل بذار بخوابم

وقتی عمرمون قراره، تووی بیداری تلف شه

بهترین راهه که آدم، مثل اصحاب کهف شه

بخند روی فواره

بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم

بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم

من طرفدار سکوتم من فراری از سقوطم

اما یه عمر مریضه قصه‌های تو گلوتم

وقتی حتی این ترانه با یه حال عاشقانه

نفسش گرفته یعنی خود خاورمیانه

لااقل بذار خواهرم خوبه واسه من به سرد دویده حتی.

خوبه اگه آخرم سقوطه مدل فواره خوبه

با تو بودن با تو بودن آره خوبه آره خوبه لااقل بذار می‌خوام

وقتی عمرمون قراره توی بیداری شه

بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه.

ارغوانی ارغوانی کرد بخندم ارغوانی تر بخوابم

بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم

بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم