گرشا رضایی - دو پرنده

قصه دو پرنده

مادوتا مثل،دوتا پرنده

یکی توو بغضه یکی می‌خنده

تو اهل پرواز من اهل موندن

پرامو چیدی هم قفسِ من

به شوق رفتن تو پر کشیدی

تو زخمِ بالِ منو ندیدی

این آسمونو بعد تو نمی‌خوام

ازین قفس بی تو بیرون نمیام