تاریخچه موسیقی کودک

دﺭ ﺑﯿﻨﺎﺑﯿﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻟﮑﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﺭﻑ ﻣﺘﺪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺯﻭﻟﺘﺎﻥ ﮐﻮﺩﺍﯼ ‏( Zoltán Kodály ‏) ﺍﻫﻞ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺿﻌﻒ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺭﻭﺷﯽ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺭﺗﻘﺎﯼ ﺳﻄﺢ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺳﺎﻝ ۱۹۰۶ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﻮﺳﯿﻘﯿﺪﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ، ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻣﻮﺳﯿﻘﺎﺋﯽ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺶ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ؛ ﺍﻭ ﻓﺮﺍﮔﯿﺮﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ .ﮐﻮﺩﺍﯼ ﺳﻮﺍﺩ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻨﺒﻪ، ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ، ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺷﺪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺳﻨﯿﻦ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺟﺪﯼ ﻭ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ، ﺩﺍﻧﺶ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻘﯿﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻠﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﭘﺎﯾﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺫﻫﻨﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﻭﻣﻔﯿﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
“ﮐﻮﺩﺍﯼ ” ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻠﻮﺩﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ “: ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ‏(ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ‏) ﮐﻮﺩﮎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺑﺮﻭﺩ “. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﻮﺩﺍﯼ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻠﻔﮋ ﺳﺮﺍﯾﺶ، ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮔﺮﻭﻫﯽ، ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼﻣﺤﻠﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﺁﻭﺍﺯﯼ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻟﺬﺕ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﻣﻨﻀﺒﻂ، ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯿﺘﻬﺎﯼ ﻣﺘﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ. ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ، ﺯﯾﺮﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻉ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ . ﮐﻮﺩﺍﯼ ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺷﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺧﺎﺻﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺭﻭﺷﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .
ﮐﻮﺩﺍﯼ ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭﻝ ﺍﺭﻑ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺘﻬﺎﯼ ” ﻣﯽ ” ﻭ ” ﺳﻞ ” ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺳﺎﯾﺮ ﻧﺘﻬﺎ ﻋﻼﺋﻢ ” ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺩﺳﺖ ” ﮐﻪ ﺍﺑﺪﺍﺀ ﯾﮏ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ” ﺟﺎﻥ ﺍﺳﭙﻨﺴﺮ ﮐﻮﺭﻭﻥ “ﺑﻮﺩ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﻢ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ .
ﮐﻮﺩﺍﯼ ﻫﻢ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﭘﻨﺞ ﺗﺎﯼ ‏(ﭘﻨﺘﺎﺗﻮﻧﯿﮏ ‏) ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮﺍﺯ ﺳﺎﯾﺮ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ، ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻧﯿﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺿﻌﻔﻬﺎﯼ ﻋﻤﺪﻩ ﺭﻭﺵ ﮐﻮﺩﺍﻟﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﻓﺮﻕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ، ﻧﯿﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﯾﺎ ﭘﺮﺩﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺭﺑﻊ ﭘﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺷﻨﻮﺍﯾﯽ ﺑﮑﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺁﻣﺎﺩﻩ
ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻌﻠﻤﯿﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﮐﻮﺩﺍﯼ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﺯ، ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ، ﺣﺮﮐﺘﻬﺎﯼ ﺁﺯﺍﺩ، ﻣﻬﺎﺭﺗﻬﺎﯼ ﺭﯾﺘﻤﯿﮏ، ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮔﻮﺵ ﻭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .