موسیقی کلاسیک چیست؟‎

تاکنون بارها و بارها پیش آمده است که نام موسیقی کلاسیک را شنیده ایم و یا حتی خودمان این اصطلاح را به کار برده ایم. اما آیا واقعا اطلاع داریم که این سبک از موسیقی چگونه است چه ویژگی هایی دارد؟

یکی از معروفترین سبک های موسیقی، موسیقی کلاسیک است. موسیقی کلاسیک دقیقاً از روی نت خوانده می شود. آثار بتهون همگی جز< موسیقی کلاسیک دسته بندی می شوند، بنابراین به هریک از سمفونی های بتهون گوش دهیم، در واقع به موسیقی کلاسیک گوش داده ایم. موسیقی کلاسیک یک سبک موسیقی با منشا غربی است و وین پایتخت اتریش به نام شهر موسیقی کلاسیک معروف است. در واقع لقب اتریش، سرزمین موسیقی است. اما اکنون نمی خواهیم در ارتباط با وین و اتریش صحبت کنیم بلکه امروز در نظر داریم تا به صورت جامع در مورد موسیقی کلاسیک صحبت کنیم تا یکبار برای همیشه شما را با این سبک موسیقی آشنا کنیم.

تعریف موسیقی کلاسیک

سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که تعریف درست موسیقی کلاسیک چیست؟ برای پاسخ به این سوال پاسخ یکسانی وجود ندارد!

• برخی موسیقی کلاسیک را یک موسیقی جدی تعریف می‌کنند. اما آیا موسیقی گروه راکی مثل پینک فلوید شوخی است؟! آیا موسیقی جنگ قبایل بدوی در هنگام نبرد یا قبل از نبرد خیلی جدی‌تر از سمفونی‌های موتزارت نیستند؟!
• بعضی معتقدند موسیقی کلاسیک نوعی موسیقی سطح بالا است که فقط افراد تحصیل کرده و آگاه به موسیقی آن را درک می‌کنند. این نیز ادعای غلطی است. برای مثال در سمفونی‌های چایکوفسکی بیش از ۱۰۰ ساز هم‌نوازی می‌کنند، حال فردی که تحصیلات موسیقی ندارد و گوش تربیت شده‌ای ندارد چطور می‌تواند تمام صد ساز که حداقل ۵ خط ملودیک و ریتمیک را به طور هم زمان اجرا می‌کنند، بشنود و متوجه شود که روند هارمونیکی که در این موسیقی هست بسیار پیچیده‌تر از موسیقی‌های دیگر است!
• برخی دیگر از افراد موسیقی کلاسیک را موسیقی هنری می‌نامند. اما منظور از موسیقی هنری چیست؟ اگر منظور موسیقی برتر است که برای پاسخ به آن دوباره پاراگراف قبل را بخوانید و اگر منظور موسیقی خلاقانه است، خوب مگر در موسیقی گروه بیتل‌ها خلاقیت وجود ندارد؟!
• دسته‌ی دیگری هم موسیقی کلاسیک را موسیقی ارکستری می‌دانند. در حالی که نوکتورن‌های شوپن فقط با یک پیانو اجرا می‌شوند و در عین حال کلاسیک هم هستند؛ و برعکس آیا متالیکا یا پینک فلوید با ارکستر اجرا نمی‌شوند؟ آیا هیچوقت ندیده‌اید که یک قطعه پاپ ایرانی به صورت کاملا ارکسترال اجرا شود؟
• لئونارد برنشتاین در تعریف موسیقی کلاسیک گفته است: «به آن موسیقی، کلاسیک می‌گوییم که دقیق باشد».

و اما موسیقی دقیق!

وقتی خواننده یک قطعه‌ای را می‌خواند، شعری را در یک گام موسیقی با یک سازبندی خاصی خوانده است. حال ممکن است در کنسرتی که برگزار می‌کند برای راحتی کار خواننده یا نوازنده‌ها یا … گامی که خواننده در موسیقی استودیویی اجرا کرده است را تغییر دهند و موسیقی در گام متفاوتی اجرا شود، یا اینکه با سازبندی متفاوتی قطعه را اجرا کنند. با وجود تمام این تغییرات ما باز همان قطعه قبلی را خواهیم شنید.

تحول تاریخی موسیقی کلاسیک

کلاسیکال و کلاسیک هر دو از واژه لاتین کلاسیکوس به معنای شهروند متعلق به عالی‌ترین طبقات اجتماع می‌آیند؛ بنابراین اصولا این واژه در ارتباط با هر چیزی که متعالی، درجه اول و دارای ارزش ماندگار باشد به کار برده می‌شود. در موسیقی نیز ما به دو دسته از آثار موسیقایی کلاسیک می‌گوییم.

دسته اول: آثاری هستند که در دوره‌ی کلاسیک خلق شده‌اند. دوره‌ای که بعد از باروک با هایدن شروع شد و با بتهوون تمام شد و به دوره‌ی رمانتیک رسید و در حدود سال‌های ۱۷۵۰ تا ۱۸۱۰ میلادی به طول انجامید.

دسته دوم: آثاری که در آن دوره خاص خلق نشده‌اند، اما همان موسیقی را به ذهن متبادر می‌کنند. وقتی کسی باخ گوش می‌دهد، نمیگوید من موسیقی باروک گوش می‌‌کنم، یا کسی که شوئنبرگ گوش می‌دهد، نمیگوید من موسیقی مدرن اکسپرسیونیستی گوش می‌دهم، هر دوی این افراد معتقدند موسیقی کلاسیک گوش می‌دهند و اعتقاد درستی هم دارند.

در واقع اگر بخواهیم به طور دقیق‌تر بگوییم، از نظر سبک و تحول تاریخی موسیقی کلاسیک به چهار دوره تقسیم می‌شود. این دوره‌ها عبارتند از:

۱- دوران باروک (سال‌های ۱۶۰۰ تا ۱۷۶۰ میلادی). این موسیقی دارای تزیینات بسیاری بوده و از ترکیب همزمان چند ملودی تشکیل شده است. در عین حال داری تم و ریتم یکنواختی است. بسیاری از اصطلاحات و مفاهیم موسیقی امروز در این دوره به وجود آمده و اپرا در این دوره اهمیت زیادی پیدا کرد.

از جمله مشهورترین آهنگسازان دوران باروک، می‌توان به موسیقیدان بزرگ آلمانی یوهان سباستین باخ اشاره کرد که تاثیر زیادی بر آهنگسازان و موسیقدانان بعد از خود گذاشت.

۲- دوران کلاسیک (سال‌های ۱۷۳۰ تا ۱۸۲۰ میلادی). در این دوران تزیینات دوره باروک از بین رفته و موسیقی از پیچیدگی به سمت سادگی حرکت کرد و ساختار موسیقی بیشتر به شکل هوموفونیک (دارای یک ملودی غالب) درآمد. سمفونی در این دوران شکل گرفت و پیانو که در اواخر دوران باروک اختراع شده بود، در آثار این دوران نقش بسیار مهمی پیدا کرد.

هایدن و موتسارت اتریشی و بتهوون آلمانی از مشهورترین چهره‌های موسیقی این دوران هستند. شاید موتسارت و بتهوون به همراه باخ سه چهره برتر کل تاریخ موسیقی کلاسیک باشند.

۳- دوران رمانتیک (سال‌های ۱۸۱۵ تا ۱۹۱۰ میلادی). همانطور که از اسم آن مشخص است کار‌های این دوره بیشتر تحت تاثیر احساسات عاشقانه آهنگسازان ساخته شده است. موسیقی این دوران از نظر ساختار شبیه به کار‌های دوره کلاسیک است، ولی با هارمونی متنوع‌تر و توجه بیشتر به تم و ملودی. همچنین در این دوران بیش از قبل از ترانه استفاده شده و الهام ادبی در موسیقی بیشتر به چشم می‌خورد.

از جمله آهنگسازان بزرگ این دوره می‌توان به شوبرت، شوپن، شومان، چایکوفسکی، بیزه، وردی، وگنر، لیست، مندلسون، ریمسکی کورساکف و… اشاره کرد.

۴- دوران کلاسیک مدرن (قرن بیستم به بعد). آثار این دوره با ادامه آثار رمانتیک شروع شد و تحت تاثیر مدرنیسم قرن بیستم قرار گرفت. به طور کلی هم‌آهنگی کم کم جای خود را به ناموزونی در موسیقی داد. سرگی راخمانینف، دیمیتری شوستاکوویچ، ایگور استراوینسکی، کارل ارف، ریچارد اشتراوس، جرج گرشوین و آرنولد شونبرگ از آهنگسازان مطرح این دوره هستند.

انتقال سبک موسیقی از یک دوره به دوره دیگر به طور ناگهانی اتفاق نیفتاده است و همیشه هنرمندانی بوده‌اند که با سبک‌هایی بینابین، آثار هنری خود را خلق کرده‌اند.