نامه حسين عليزاده به بهروز غریب پور درباره اسطوره و عروسک

مطلبى را از شما در ارتباط با سوء تعبیر از یک پاسخ در جمع خبرنگاران محترم خواندم که به نظرم بهتر آمد چند سطری بنویسم.
غریب‌پور عزیز؛ نه تنها من بلکه تمام هنر‌شناسان ایران و جهان به نقش شما در هنر تا‌تر و تا‌تر عروسکى و نیز مدیریت شایسته هنرىتان که زبانزد خاص و عام است، واقفند. البته که ستایش از آن نیز نیاز به جایگاهى نداشته و ندارد.
در روز واقعه در مورد اسطوره هاى ادبى و هنرى سئوالاتی مطرح شد و سخنانی به میان آمد که اینجانب کاملا از موضع شخصى و شاید هم کج سلیقگى عنوان کردم که مثلا مولانا، حافظ، خیام و… در قالب هیبت آدمی نمى گنجند و در عالم خیال اگر شخصى مدعى شد من حافظ یا مولانا هستم برایمان باورش سخت خواهد بود چرا که همواره براى اسطوره‌ها هیبتى فرا‌تر و والا‌تر از هیبت انسان قائل هستیم.
شاید این جمله من پر جسارت بوده که باور اسطور‌ها در قالب عروسک نیز سخت‌تر می‌نماید. که البته جواب درست این است که هنر می‌تواند همهٔ ناممکن‌ها را ممکن کند. در عین حال این مطلب نیز عنوان شد که اگر عدم محدودیت‌ها نبود و شرایط و امکانات دیگرى همچو ممالک دیگر جهان در پهنه سرزمینمان وجود داشت، اپراهایى نیز می‌توانست در اشکال غیر عروسکى خلق شود.
به هر روی دوست عزیز؛ اینجانب همواره قدردان شما بوده‌ام و امید که نظر شخصى مرا بعنوان بى احترامى به هنر و شایستگى خود تلقى نفرمائید.

بابت دو موضوع باید به شما تبریک بگویم. نخستین تبریک بابت پیشگام شدن در شفاف سازی نظرتان و مسدود کردن راه بر کسانی است که دوستی میان هنرمندان را برنمی‌تابند و از هیچ کوششی دریغ ندارند که جامعه موثر هنری را به جان هم بیندازند.

دومین تبریک به خاطر دریافت جایزه هنری است که شما به حق دریافت کرده‌اید و همچون همیشه برای ایران و ایرانی‌ها و اکنون آسیایی‌ها مایه مباهات بوده و هستید.

می‌دانم که وقتتان ضیق و درعین حال پر مشغله‌اید اما دعوت می‌کنم که از اپرای عروسکی خیام دیدن فرمایید تا شاید خلق این آثار را صرفا به حساب محدودیت‌های فضای فرهنگیمان نگذارید و چه بسا پس از دیدن این اپرا و سایر اپراهای عروسکی شما عزیز نوآور ترغیب بشوید که اثری برای اجرای عروسکی خلق بکنید.